อี มย็อง-บักเกิดเมื่อวันที่ 19 ธันวาคม พ.ศ. 2484 ที่เขตฮิระโนะ เมืองโอซะกะ ประเทศญี่ปุ่น ในที่ที่บิดาของเขาทำงานเป็นเกษตรกรเลี้ยงสัตว์ และเมื่อสงครามโลกครั้งที่ 2 สิ้นสุดลงเขาและครอบครัวจึงอพยพกลับมาประเทศเกาหลี

ปัจจุบันอี มย็อง-บัก ดำรงตำแหน่งประธานาธิบดีคนที่ 10 นับตั้งแต่มีการเลือกตั้งประธานาธิบดี ก่อนหน้านั้นเขาได้ดำรงตำแหน่งเป็นผู้ว่าราชการโซลและปัจจุบันเขาได้เป็นสมาชิกของพรรคการเมืองแห่งชาติ (The Grand National Party)

อี มย็อง-บักเกิดในย่านชาวเกาหลีที่ตำบลนากาคาวะชิ-คุน (Nakakawachi-kun) ที่ทำการเขตเมืองโอซากา ประเทศญี่ปุ่น ปัจจุบัน ฮิราโนะ-คุ (Hirano-ku) เมืองโอซากา ในใบแจ้งเกิดชื่อภาษาญี่ปุ่นของเขาคือ สึกิยะมะ อะกิฮิโระ (ญี่ปุ่น: 月山 明博 โรมาจิ: Tsukiyama Akihiro ทับศัพท์:  つきやま あきひろ)[1] ในขณะนั้นพ่อของเขานายลีชางวู (이충우) ทำงานอยู่ที่ฟาร์มปศุสัตว์ในญี่ปุ่น ส่วนแม่ของเขานางแชแทวอน . เป็นแม่บ้านผู้เคร่งครัดในคริสต์ศาสนา นายอี มย็อง-บักมีพี่น้องผู้ชาย 3 คนและพี่น้องผู้หญิง 3 คน เขาเป็นลูกคนที่ 5 ในบรรดาพี่น้องทั้งหมด 7 คน หลังสิ้นสุดสงครามโลกครั้งที่สองในปี ค.ศ. 1945 ครอบครัวของเขาได้ย้ายกลับมาอยู่ที่บ้านเกิดของผู้เป็นพ่อที่ เมืองโปฮาง จังหวัดกยองซางบุก (Po-hang, Gyeongsangbuk-Do) ประเทศเกาหลีใต้[2][3]

อย่างไรก็ตามก็ได้เกิดโศกนาฏกรรมขึ้นเนื่องจากสงครามเกาหลีในขณะนั้น 25 มิถุนายน ค.ศ. 1950 พ่อของเขาได้เสียชีวิตลงเนื่องจากสงครามที่เกาหลีเหนือบุกรุกเกาหลีใต้ ครบครัวของเขาจึงได้ย้ายไปอาศัยอยู่ของที่โบสถ์ร้างแห่งหนึ่ง ด้วยความที่ครอบครัวของเขายากจน ที่โรงเรียนนายลีจึงไม่สามารถที่ฝันถึงอาหารกลางวันที่ดีๆ ซึ่งมันแตกต่างอย่างสิ้นเชิงกับเมื่อตอนที่ครอบครัวเขาอาศัยอยู่ที่ญี่ปุ่น ซึ่งพ่อของเขาสามารถที่จะส่งเงินกลับมาที่บ้านและยังให้พี่น้องคนอื่นๆมาเรียนที่ญี่ปุ่นได้อีกด้วย

กระนั้นนายอีได้เรียนรู้ประสบการณ์อันมีค่าจากการทำงานหนักตั้งแต่ยังเล็ก ในเวลานั้นเขาจบจากชั้นประถมศึกษาเขาก็ทำงานทุกอย่างที่เขาสามารถทำได้ เขาขายไม้ขีดไฟ ขาย คิมบับ (เขาใช้คำว่า rice rolls ซึ่งน่าจะหมายถึงคิมบับ) หน้ากองทัพบก และขายเค้กจนกระทั่งเขาถูกจับโดยเจ้าหน้าที่ทางทหาร และเมื่อเขาอยู่มัธยมต้นเขาก็ยังคงทำงานหนักต่อไปเพื่อเลี้ยงชีวิต

ในช่วงเวลาที่ยากลำบากนั้น การศึกษาระดับสองจะได้รับสิทธิพิเศษเฉพาะผู้ที่ถูกเลือกเพียงสองสามคนเท่านั้น อย่างในครอบครัวใหญ่เช่นครอบครัวอี พี่ชายของประธานาธิบดีอีนั้นเป็นความหวังของครอบครัวเลย ความมุ่งหวังแบบนี้จะเกิดขึ้นเสมอๆจากบรรดาญาติพี่น้องผู้ซึ่งเสียสละโอกาสทางการศึกษาของพวกเขาเพื่อสนับสนุนให้พี่หรือน้องได้รับการเรียนการสอนในโรงเรียน สำหรับประธานาธิบดีอีนั้นแทนที่เขาจะไปศึกษาต่อในระดับมัธยมปลาย เขากลับวางแผนช่วยแม่ของเขาขายขนมปังทั้งนี้เพื่อที่จะได้หาเงินตามคำอบรมสั่งสอนของพ่อของเขา

อย่างไรก็ตาม ครูของเขาแนะนำให้เขาเข้าเรียนที่โรงเรียนพาณิชย์ดองจิ (Dongji Commercial High School) ใน โปฮาง (Pohang) ด้วยทุนตลอดการศึกษา ด้วยการเลือกเรียนภาคค่ำเพื่อที่ตอนกลางวันเขาจะได้ทำงานแล้วกลางคืนก็ไปเรียน

1 ปีหลังจบการศึกษาชั้นมัธยมปลาย ประธานาธิบดีอีได้สอบเข้าศึกษาต่อใน Korea University. ปี 1964 ในขณะที่เขากำลังศึกษาอยู่ในชั้นปีที่ 3 ในวิทยาลัยนั้นเขาก็ได้รับคัดเลือกให้เป็นประธานสภานักศึกษา ประธานาธิบดีอีหวนคิดถึงงานแปลก ๆ ทั้งหลาย ในอัตชีวประวัติของเขา ว่า “มันไม่ใช่นิยาย” ที่ทำให้เขาได้จบวิทยาลัยได้ด้วยตัวเขาเอง ในปีนั้นเองประธานาธิบดีอีได้ร่วมกับนักศึกษาเดินขบวนประท้วงประธานาธิบดีปาร์กชุงฮี (Park Chung-hee's) ในการเจรจา โซล-โตเกียว เขาถูกจับในฐานกบฏและถูกตัดสินลงโทษลงอาญา 5 ปี จำคุกอีก 3 ปี โดยศาลฎีกาเกาหลี เขาจำคุกเพียงสามเดือน ที่เรือนจำโซแดมุน (서대문 , 형무소) ในโซล [4]ในปีนั้นมีการเดินขบวนสนันสนุนประชาธิปไตยโดยนักเรียนนักศึกษากันอย่างกว้างขวางรวมไปถึงประชาชนที่ไม่เห็นด้วยกับการเจรจา โซล-โตเกียว ซึ่งได้รับเงินทุนสนับสนุนในการก่อสร้างจำนวนมหาศาลเขาได้นำขบวนนักศึกษาเข้าร่วมประท้วงกว่า 12,000 คน จากโซล ใน เดือน มิถุนายน ปี ค.ศ. 1964 และเขาได้ถูกจำคุกที่เรือนจำโซแดมุน (Seodaemun) จากการถูกจับกุมในข้อหากบฏ ตั้งแต่นั้นเป็นต้นมาเขาก็ได้กลายมาเป็น “คนรุ่นแรกผู้บุกเบิกการปกครองระบบประชาธิปไตย” ('1st generation of democratization') ประธานาธิบดีลีแต่งงานกับนางคิมยุน-อก (김윤옥) มีลูกสาวด้วยกัน 3 คน และ ลูกชาย 1 คน ประธานาธิบดีลีได้ประกาศอย่างเปิดเผยว่าเป็นคริสเตียนที่โบสถ์โซมางเพรสไบทีเรียน (Somang Presbyterian Church) ในโซล